Cześć,

Mam 32 lata. Zarejestrowałem się na tym forum tylko po to, żeby dać innym nadzieję, bo ja sam nie raz traciłem wolę do walki.

W skrócie:

Zachorowałem niemal równie 5 lat temu, mając 27 lat - IBS pojawił się jako efekt walki z zapaleniem prostaty, które z kolei pojawiło się w skutek przeziębienia pęcherza (siłownia w zimie i treningi wytrzymałościowe oraz spacery do domu bez odtajania; tak się kończy głupota )

Z zapaleniem prostaty walczyłem ponad 2 lata. Niestety długo przyjmowałem bez osłony antybiotyki (chyba po raz pierwszy od dzieciństwa, do tego czasu byłem okazem zdrowia fizycznego i nie interesowały mnie takie rzeczy jak 'osłony'). Antybiotyki zwalczyły główną infekcję (która przerodziła się w przewlekłe zapalenie prostaty, z którym walczyłem jeszcze 2 lata) ale niestety mocno odczuły to moje jelita.

Od tego momentu zacząłem mieć poważne problemy z trawieniem pokarmów przejawiające się IBS typu naprzemiennego (ale głównie tzw. 'zaparta biegunka'). Przeszedłem długą drogę - badania (USG, kolonoskopia), suplementy diety, unikanie tłustych pokarmów, dieta bezglutenowa, IBS Sanprobi, który pozwolił mi prowadzić jako tako życie przez ten okres czasu. Ograniczanie stresu pomagało o tyle, że czułem się czasem naprawdę dobrze, ale nigdy świetnie, nigdy zdrowy. Po prostu dolegliwości były przeciętne i przyzwyczaiłem się do nich na tym poziomie.

Niestety życie jest stresogenne, a i IBS Sanprobi przestał po paru latach być skuteczny - te 'złe' bakterie w jelitach po prostu uodporniły się na inwazję tych (dla mnie) dobrych.

Choroba wpłynęła w dość dużej mierze na moje życie zawodowe i osobiste, ale zdolności pozwoliły wyjść z wielu przeciwności obronną ręką.

Ostatnio jednak było naprawdę źle - zawirowania w życiu osobistym, w pracy było ciężko, pojawiły się inne problemy - IBS którego nie mogłem już
ogarnąć probiotykami zaczął mnie pokonywać (Sanprobi przestał pomagać, Dicoflor nie był w stanie nic zdziałać). Teraz jednak, gdy przypomnę sobie te wszystkie słowa lekarzy o tym, że przyczyną jest moja psychika i stres, chce mi się śmiać.

Pomogła dieta SCD (Specific Carbohydrate Diet). W tym momencie jestem na niej już 3 tygodnie i już czuję się jak człowiek w 95% wyleczony (myślę, że za parę tygodni będzie jeszcze lepiej).

Należy:
a)jej ściśle przestrzegać w zakresie NIE SPOŻYWANIA produktów mącznych lub takich, które zawierają dużo skrobi!
b)przejść przez etap rekalibracji jelit (to jest to kilka dni kiedy czujemy się gorzej i wydaje się, że nic nie pomaga)

Nie jestem w stanie tego wytłumaczyć, aktualnie nie suplementuję się w żaden sposób poza przyjmowaniem cynku (mam dalej dużo stresu w pracy - mimo to czuję się w zasadzie zdrowy), nie ostrzeliwałem się też żadnymi antybiotykami.

Co konkretnie pomogło:
- wyeliminowanie zbóż w każdej formie (ryż, kukurydza, pszenica, żyto, jęczmień, owies etc. + ziemniaki ze względu na skrobię), nie jem chleba, nie jem ryżu, nie jem żadnej kaszy
- w zasadzie jem głównie ryby (przeważnie wędzone bądź pieczone), mięso, jaja kurze (każda forma), dozwolony nabiał (jest tego sporo, wcześniej unikałem), dozwolone dietą SCD warzywa (za wyjątkiem ziemniaków) i owoce (głównie banany)
- unikam laktozy
- jem dużo miodu (teoretycznie więcej niż powinienem wg rozpiski diety)
- jem już orzechy (przez pierwszy tydzień unikałem)
- jem sporo zieleniny, piję wodę z sokiem z cytryny w niewielkich dawkach żeby uniknąć zagrzybienia jelit
- pozwalam sobie na jedzenie sporych ilości gorzkiej czekolady (w zasadzie głównie taka)
- piłem już alkohol z niedozwolonymi cukrami (syrop glukozowo-fruktozowy, duży wróg IBS-owców), bez derywacji pod względem negatywnych efektów w stosunku do ludzi zdrowych, którzy też go pili
- przyjmuje normalne ilości napojów (ostatnio zacząłem pić trochę więcej wody)
- dalej się nie wysypiam, dalej się denerwuję w pracy, mimo to ponad takie 'zmęcznie z niewyspania' nie odczuwam dolegliwości jelitowych ponad normalne efekty zmęczenia (przynajmniej takie mam mgliste wspomnienia z okresu jak jeszcze byłem zdrowy),

Jeżeli ktoś ma podobne problemy to zalecam przede wszystkim odrzucenie zupełnie produktów mącznych - chleby (i glutenowe i bezglutenowe), pizze, fast-foody, produkty gotowe - wszystko to dla człowieka z IBS zabójcza mieszanka.

Myślę, że wiele osób może mieć przy tej metodzie wątpliwości ponieważ pierwszy tydzień tak radykalnej zmiany diety daje dziwne, w zasadzie nieprzyjemne odczucia - przede wszystkim nagle męczą człowieka zaparcia, bóle brzucha (jelita się rekalibrują), w dodatku umierają te bakterie które trawiły ogromne ilości produktów mącznych - można więc powiedzieć, że mimo braku przyjmowania antybiotyków w jelitach uderza kometa proporcjonalnie efektem do zagłady dinozaurów 65 mln lat temu i jak najbardziej się to czuje - przez pierwszy tydzień człowiek czuje się raczej źle, ja byłem na granicy wzięcia w pracy L4.

Po etapie intro (trzeba niezwykle ściśle przestrzegać wtedy tej diety) - w moim wypadku było to jednak tylko ok. 10 dni - jest już znaczna poprawa i można złapać się za trochę inne produkty. Teraz po prawie 3 tygodniach czuję że wygrałem potężną bitwę która w zasadzie kończy wojnę jeżeli tylko nie wrócę do starych nawyków żywieniowych (podejrzewam, że moje jelita nie są już w stanie wrócić do diety sprzed choroby, nawet po długim przebywaniu na diecie SCD).

Myślę, że wegetarianie i weganie którzy mają tego rodzaju problemy nie mają tutaj wyjścia - po prostu muszą jeść mięso. W trakcie swojej walki z IBS miałem etap -wege/bezglutenowy i czułem się wtedy źle.

Jeżeli chodzi o budżet to dieta SCD nie jest droga - owszem, poszczególne posiłki podstawowe (śniadanie, obiad, kolacja) najprawdopodobniej wychodzą drożej, natomiast z racji ograniczenia spożycia niezdrowych produktów opartych o zmieniaki i zboża (chleby, ciasta, czipsy, wszelkiej maści drożdżówki, ciastka etc.) portfel tej diety nie odczuwa, natomiast człowiek czuje się zrestartowany w ciągu kilkunastu dni.

Ubiegając pytanie o to czy czuję się głodny, czy dojadam: na początku było odczuwalne ssanie w żołądku; organizm był uzależniony od trucizny czyli od wszelkich produktów mącznych; aktualnie po spożyciu odpowiedniej dawki kalorii w inny sposób (np. więcej sera/mięsa/jajek) nie odczuwam żadnego głodu/ssania w żołądku

Czy schudłem? W skutek IBS-D w ciągu 5 lat schudłem o 8 kilo, połowa z tego to były pewnie mięśnie, aktualnie powoli odzyskuję wagę ciała (wzrosła o 2,5 kilo od momentu zmiany diety na SCD, która jest rzekomo dietą odchudzającą...)

Koszt leków: 0 złotych., jeżeli kogoś to interesuje tak jak mnie to może kupić cynk za kilka złotych w aptece i magnez (również za kilka złotych, unikać suplementów sztucznie słodzonych). Myślę, że to może bardzo pomóc osobom z IBS-typ mieszany/rozwolnieniowy (w moim wypadku często tzw. 'zaparta biegunka').

Jeżeli ktoś będzie miał jakieś pytania to chętnie pomogę.

Cześć! Mógłbyś podać plan jadłospisu? Chciałbym zobaczyć jak tam jesz itd sprobowalbym tej diety

Wielkie gratulacje!
Również interesowałby mnie jadłospis. @marek85 napisałam na PW.